Brunssummer Heide

7:00 uur is het. Tenminste zo goed als, als mijn man me afzet op de heide. ( hihi, gedumpt)   De lucht is fris en crispy . Ik word begroet door een onstuimige eekhoorn, die met veel bombarie door de takken raast. Ik schrik want mijn gedachten liggen bij de zonsopgang  die ik nog even wil vangen. Voor mijn gevoel ben ik al laat want zo gauw de zon doorkomt voel je meteen de warmte. Heerlijk al die nevels die als geesten langs de bomen zweven. De witte wieven. Eigenlijk is het geen wonder dat de meest wonderbaarlijke verhalen en legendes zich afspelen op de heide. Als je deze wonderlijke vlagen en diamantjes in het gras ziet, komen vanzelf de verhalen van rijkdom en schatten in je hoofd. Nu is de dauw nog nat maar ik kan me voorstellen dat de rijp, de licht bevroren dauw , nog maar enkele graden verwijderd is . Zo vroeg zijn de konijntjes nog niet op hun hoede en regelmatig betrap ik ze om me heen. Onderschat wild vind ik het. Ik beleef net zo vele plezier aan het observeren van een springend en spelend  konijn dan aan een grazend ree.  10 voor 8, de roep van de buizerd , heeft wel iets weg van een miauwende kat, laat weten dat hij of zij ook wakker is. De natuur kan zich opmaken voor de volgende ronde. 

De vele spinnenwebben geven een macaber tintje aan de heide.De kauwtjes en kraaiachtigen bevestigen dit beeld helemaal met hun gekraak.  Aan de andere kant is zo heel goed te zien waar wel of geen wild gelopen heeft. Veren op de grond. Roofvogelveren. Een buizerd, een jong waarschijnlijk,  heeft de nacht niet overleefd en is waarschijnlijk ten prooi gevallen aan een vos of marter. Het is een mysterie. Wie oh wie is de dader ? Uit de boom geplukt in zijn slaap of juist de avond ervoor geen goede schuilplaats gevonden , misschien was zijn vliegkracht nog niet goed genoeg.

De natuur heeft geen plaats voor minder. Minder snel, minder alert, minder slim  betekent dat er korte metten mee gemaakt wordt.  Negen uur de eerste jogger is me al gepasseerd.  Ik hoopte meer tijd te krijgen maar in de vakantietijd, is het hier altijd druk. De eerste sprinkhanen zie ik rond half tien uur. Het is geweldig om de natuur te zien wakker worden. Iedere soort op zijn eigen tijdstip. Dat is pas chillen en relaxen, beter dan dat gejaag en overwerken van de maatschappij.

Ik heb trouwens al een behoorlijk eind gelopen tegen de zon in dus naar het oosten. Het wordt tijd om van richting te veranderen. Ik heb een kaart bij me maar geen zin om hem te gebruiken.Het is gewoon heerlijk om gewoon te  lopen. Op gevoel, op het oog. Zou ik die weg nemen of die weg,  nee even over de heuvel kijken. Gek dat ik altijd net daarheen wil, daar waar ik het net niet kan zien wat er komt.

Het is een pittig gebiedje met een paar gemene hellingen terwijl het zonnetje steeds warmer wordt. Met het warmer worden van het zonnetje begint de heide te zoemen. De heide bloeit en wordt volop bezocht door allerlei natuurlijk niet stilzittende insecten.  Ik zou het geweldig vinden om te vertellen dat de vogels volop floten maar helaas. Die tijd is geweest. Ze zitten er wel . Roodborst, tapuit, meesjes, Vlaamse gaaien, bonte spechten ik zie ze allemaal maar meer dan een gesjilp of gekrijs zit er niet in vandaag. Het doet er niet zo toe, het past wel een beetje bij het mistige, mysterieuze gevoel. Het harde werken loont zich en al gauw sta ik op en heuvel waar ik de heide kan overzien. Half twaalf tijd voor een lunch.

Het wordt al snel duidelijk dat ik de heide zo goed als overgestoken ben. Ik maak mijn planning op om via de rode beek in een boog terug te lopen.  De rode beek is het trekpunt op deze heide en menige Limburger heeft hier rondgeploeterd. Ook ik heb als kind door het water gebanjerd. Het zit erin gebakken hier en dat blijkt als ik mensen met strandballen, luchtbedden e.d. naar de zandbak van de rode beek zie lopen.  Natuur en recreatie gaat dat wel samen? Dit stukje Rode Beek weet niet beter, en als je de bocht om loopt zie je hoe de rode beek zich onbekommerd verder ontwikkeld. Een waterral schiet in het riet en de kikkers springen vlot het water in. Idyllisch is het hier. En er is volop geritsel om je op het verkeerde been te zetten . Een muis, een merel ? nee dit keer is het een roodborst.  De lijsterbessen zijn rijp dat is duidelijk aan de hoeveelheid vogels dat hier rondhangt. Nog even en dan zijn ze allemaal stomdronken.  Als er iets grappigs is dan is het wel een dronken merel. Zouden zij ook een kater krijgen? Ik word getrakteerd op allerlei moois en nieuws de blauwvleugel sprinkhaan, zou niet weten hoe die anders kan heten aangezien die twee blauwe vleugels toont als hij opvliegt/opspringt.

Half twee,  moe en voldaan kom ik weer bij het bezoekerscentrum aan. Ik doe onderhand een moord voor een kop koffie.  Ik kijk op de maquette en herken de punten waar ik geweest ben. Ben eventjes de heide rondgelopen tenminste zo goed als. En dan nog alle kris krasjes die ik tussen door heb gedaan.

Twee uur:  tijd om een bus op te zoeken  en ondanks al het geklaag op het open baar vervoer komt mijn bus na twee minuten wachten al aan. kan ik op het station kaartje kopen en meteen instappen even overstappen in Sittard en rond drie uur kom ik thuis weer aan. Moe en voldaan spring ik onder de douche. Over luxe en geluk gesproken, wat wil een mens nog meer.  Oooh, jaah nog een koffie die gaat er wel in en  als toetje midsummermurder op de tv.

Volledig album bekijken