Altijd als we naar een roofvogelshow kijken bekruipen me gemengde gevoelens. Ik vind het magnifiek om zo´n dieren eindelijk eens van dichtbij te kunnen bekijken. Te staren in die magnifieke ogen om me te bedenken wat er in zo´n koppie omgaat. De oehoe die alles negeert en zijn blik intens gevestigd heeft op een aangelijnde hond, gegarandeerd wordt deze als lunch gezien. Kinderen erom heen met glinsterende oogjes en vol vragen. Het ontzag of verbazing dat afstraalt van zo´n kind als hij een van de roofvogels op de arm mag laten landen.
Het is educatief gezien zo belangrijk dat kinderen in contact kunnen komen met de natuur. Dingen leren en kunnen ontdekken. Een gevoel creëren van meer willen weten, ontdekken, en bewonderen en respect.
En toch ………. zo´n beest mag dan vliegen om zijn kostje bijeen te verdienen, zijn kunsten vertonen voor publiek , op commando, om de mens te amuseren. Ik heb een boek gelezen over een valkenier , de verhouding tussen hem en zijn vogel is gebaseerd op vertrouwen van het aanbod van voedsel, zolang de valkenier zorgt voor voedsel zal de vogel ook terugkomen omdat een roofvogel ook wel weer lui is en zuinig met zijn energie wil omgaan.
Het blijft een emotionele tweestrijd, ik heb zelf ook beesten , konijntjes die net zo goed zitten opgesloten weliswaar buiten in een ren maar toch kunnen ze niet bij het lekkere gras net buiten het hekje. Of parkieten in een volière, stuk voor stuk allemaal geboren in de volière maar toch …….ze kunnen de wereld op en neer vliegen als ze willen en moeten het met vlucht doen van 4 meter. Oh onze beestjes zijn happy en tevreden want net als de mens wat je niet kent kun je niet missen maar ergens denk ik …als ik al eens graag als een adelaar over de wereld zou willen vliegen om de vrijheid te kunnen voelen wat zou zo´n vogel of dier dan niet denken.
De roofvogels ook …..vaak ooit gewond geraakt of in gevangenschap geboren of zelfs in een klein hokkie gehouden en afgedankt omdat de vorige eigenaar niet wist wat hij ermee aan moest. Eigenlijk in het wild ten dode opgeschreven en nu even het middelpunt van alle aandacht. De een geniet .. de ander nerveus, maar bovenal vertellen ze een verhaal. Een verhaal van hoe wij mensen met onze omgeving omgaan en wie weet ……. ooit zullen we allemaal vrij zijn als een vogel. 
All creatures great and small 
ha die Marion
ja ik heb het ff druk , maar komt naar me toe
kan ik als de visite weer weg is
ook de deur weer achter me dicht doen en aan den wandel gaan
fijne avond groet
Er zijn voor en tegenstanders van de roofvogelshow maar je foto’s zijn schitterend
Die gemengde gevoelens komen bij heel veel mensen voor. Denk dat het merendeel toch in gevangenschap geboren is, net als in dierentuinen. Toch hebben ze wel hun instinct en dat zal ze regelmatig in de weg zitten. Ik vind het altijd jammer voor de nachtvogels zoals de uilen. Een kerkuil werkt op een voor hem akelige tijd. Maar … Toch machtig om ze eens in beweging te zien van zo dichtbij en ze mooi op de foto te zetten.
Je hebt in ieder geval mooie kiekjes kunnen maken…
ik heb het 2 maal gezien , en ben het met je eens , het is een mooi gezicht en zeker ook wel leerzaam
aan de andere kant , vrij zijn als een vogel en de wereld rondvliegen heeft toch ook wel wat 🙂
fijne avond groet
Tegenwoordig ga ik er met een grote boog omheen. Wat mij betreft horen deze machtige dieren niet vastgebonden aan een touwtje op een stokje te zitten. Tijdje terug zag ik er eentje tijdens een roofvogelshow keer op keer opvliegen en ging het arme dier steeds weer op z’n bek. Tot groot vermaak van het publiek. Wat een droevige vertoning 😦
Begrijpelijk , ik heb daar ook veel moeite mee, Deze valkenier vertelde dat de roofvogels thuis niet aan zo’n touwtje zitten, maar dat moet je dan maar geloven, verder werd deze ook ingehuurd om de vliegvelden vrij te houden van vogels. Ook dat is inderdaad iets wat gebeurt, de vogels moeten gewoon werken.